dodenherdenking en de doop

Vandaag een jaar geleden heb ik mij in de overtuiging dat YHWH de enige God, Jezus van Nazareth de enige weg naar het Leven en de Heilige Geest Gods Kracht die mij hiertoe aanzette en die mij mijn leven lang verder zal leidden is.
Ja, dat lees je goed. Vandaag een jaar geleden. Op dezelfde dag waarop we ieder jaar de doden uit de oorlog herdenken.

Op diezelfde dag, liet ik mijn oude zelf achter in het doopwater en stond op. Gestorven in Christus, en met Hem opgestaan. Klaar om mijn Kruis op me te nemen en Hem te volgen.

En ik weet dat er ook in de oorlogen, waarvan we vanavond de sterfgevallen zullen herdenken, mensen in die overtuiging zijn overleden. En ook vele mensen die behoorden tot Gods oogappel: het volk van Israël.

Ik zal denken aan de mensen die onschuldig waren, maar toch moesten sterven, de mensen die ‘anders’ waren dan ‘normaal’ was in de ogen van de wereld en daar hun leven voor hebben gegeven, de mensen die streden, misschien omdat de staat hen verplichtte dat te doen en misschien om hun eigen overtuiging, de mensen die zich inzette voor wat goed was, die zich inzette voor degene die vervolgd werden, uit hun persoonlijke overtuiging en daar hun leven voor hebben moeten geven.

En als ik vanavond 2 minuten stil ben, zal ik denken aan Jezus. Ik zal mijn ogen op Hem richten. En ik zal weten, dat in welke oorlog ik dan ook terecht zal mogen komen in mijn leven, in welke strijd ik me ook zal bevinden, ik kan altijd bij Hem terecht en als ik mijn blik op Hem richt, zal God me bijstaan.

Waarvoor ben jij stil vandaag?