Muziekweek is alweer een tijdje geleden. Maar ik heb nog niet de tekst gedeeld van het nummer wat ik daar dit jaar met mijn band heb geschreven. En dat terwijl ik eigenlijk best wel trots ben op hoe de tekst klinkt. Dit jaar heb ik de tekst niet volledig zelfgeschreven zoals twee jaar geleden. Het refrein is door de ontzettend getalenteerde David en mij samen geschreven. De coupletten komen van mijn hand.
Het verhaal is naar mijn idee nog niet helemaal af en ik laat de interpretatie volledig aan jullie over, aangezien ik zelf ook niet helemaal weet wat ik met de tekst bedoel…
Veel leesplezier.
I’ve known this place for so long
but a home it never was
just filled with empty memories
just a mirror of my pastI still see the footprints of your life
in the desert of my soul
I feel the scars burning
in the person I’ve becomeI’m giving up I fall behind
I’ll cry out all my tears
I’m tired and I can’t find this anymore
I’m giving up I fall behind
let go of all my fears
I hope it will get better than beforeI still hear your voice whispering
in this blowing wind
all the dark words you say
lay a burden on my heartI try to fight away your ghost
that haunts me in my dreams
but every time I face you
I’m the one who screamsI’m giving up I fall behind
I’ll cry out all my tears
I’m tired and I can’t find this anymore
I’m giving up I fall behind
let go of all my fears
I hope it will get better than before
C-flatpoetry 
Heeey Ces, ben d’r weer.. Sorry dat het weer zo lang duurde. Ik hoop dat het nog mag 🙂
Ik ga ook proberen nog iets in te halen, maar eerst deze tekst.
Ik moest wel lachen toen je schreef dat je het zelf ook niet precies wist. Zo gaat het bij mijn gedichten ook soms! Je hebt iets in gedachten, ergens in je hoofd zitten verschillende gevoelens/gedachten die aan elkaar gelinkt zijn – en bij het formuleren, vertalen van dat alles in één tekst, verwoord je de ene gedachte beter dan de andere. Waardoor het eindresultaat anders wordt dan je wou; zo werd een treurig afscheidsgedicht over een overledene, wel eens een liefdesgedicht voor een ander. Soms jammer, maar ik denk ook wel ach… als het wel een móói resultaat oplevert, is het goed.
Dit lied is mooi hoor (kwa tekst 🙂 )! Ik lees een berg gemengde gevoelens, verscheurde. Naar, bitter ook misschien, maar ook het besef dat je het groot houden niet vol kunt houden en er eindelijk aan toe bent om dàt op te geven. Het laten gaan van je gevoelens is het begin van het loslaten, verwerken…
Mooi beschreven hoor, mooie woorden en zinnen ook.
“I still hear your voice whispering
in this blowing wind
all the dark words you say
lay a burden on my heart”
Echt prachtig! Het klinkt ook allemaal heel persoonlijk maar tegelijk universeel. Ook ik herken er ervaringen in… Ken wel zo’n huis uit het eerste couplet. En ik lees daarin concreet een huis, maar ook je lichaam en de houding die je jezelf geeft… waarin je jezelf hebt opgesloten. Zie je? Het is juist mooi als je dat er allebei in laat zitten, niet te concreet wordt.
Kortom… knap gedaan, een mooie songtekst!
Ik ben wel benieuwd naar het lied zelf, ik weet (nog) niet of je hier een link hebt gegeven waar we het kunnen horen?
Ga in ieder geval zo door hè. Mooie dingen maken die mensen raken is goed! Er zijn teveel dingen die niet mooi zijn.
Ik ben echt ontzettend blij om je reacties weer terug te zien! 😀
Ik herken me ook wel in wat je zegt. Bij andere gedichten wist ik tijdens het schrijven ook niet echt waar ik het eigenlijk over had. Ik hoop dan maar dat er voor andere mensen wel een touw aan vast te knopen is of dat er wel iets uit te halen is. Maar zo niet, dan maakt dat ook niet veel uit. Als het mooi klinkt is dat soms ook al goed genoeg, denk ik.
Je blogt zelf toch ook je gedichten, of niet? Want via je naam kan ik niet bij je blog komen en ik zou jouw gedichten eigenlijk ook graag eens willen lezen. Dan kan ik je misschien ook wat beter leren kennen.
O wat leuk! Ik wist nl. niet helemaal zeker of je het leuk vond dat ik reageerde. Maar dan is het goed 🙂
Ja vind ik ook, het gaat om het resultaat als gedicht, mooi is mooi hè. Al moet het natuurlijk iets betekenen. Maar ik denk dat je al meer in contact staat met je gevoel, en het verwoorden ervan, dan veel andere mensen, dus het gáát al goed. Dit is ook iets waarmee je gewoon moet doorgaan, en vanzelf ga je meer slagen in wat je wilt, en ook meer gevoel, inzicht en wijsheid krijgen om te delen. Op een mooie manier. Je groeit, kortom 🙂
Klopt, ik blog en natuurlijk ben je daar welkom! Ben benieuwd wat je er van vindt. Laat je niet afschrikken door uiterlijk vertoon he, want ik kreeg mijn blog kant en klaar kado van een vriendin en daarbij meteen een soort fantasiewereld. Dat is maar een medium, Het gaat mij altijd, zoals je zult zien, om mensen zoals ze zijn en het soms moeilijk hebben. Mijn gedichten zijn wel vaak serieus, en als ik er daar een aantal van heb geplaatst schrijf ik vlug iets luchtigers 🙂 Anders jaag ik die paar bezoekers die er komen nog weg!
Oké hier is ie dan: http://thatfullmoonguy.punt.nl Vrrroemmmmmm……